Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd

Het is vandaag Wereld Hepatitis Dag. Een goed moment om stil te staan bij wat we in Nederland kunnen doen in de zorg om hepatitis buiten de deur te houden. Daarvoor worden er infectiepreventiemaatregelen genomen in de zorg en wordt er gevaccineerd tegen hepatitis B. Belangrijk om (kwetsbare) patiënten te beschermen, maar ook voor zorgverleners zelf omdat zij door hun werk extra risico lopen op het oplopen van hepatitis. Goede opvolging van de richtlijnen en basishygiëne is belangrijk om te voorkomen dat zorgmedewerkers hepatitis oplopen en verspreiden. Denk hierbij aan voorkomen van prikaccidenten, goede handhygiëne en het dragen van handschoenen bij mogelijk contact met bloed. Medewerkers die een risico lopen maar ook vormen voor mensen die zij behandelen krijgen bijvoorbeeld hepatitis B-vaccinatie aangeboden van de werkgever. Voor hepatitis C bestaat geen vaccinatie. Wil je weten wat jij moet en kan doen als werkgever of medewerker in de zorg om verspreiding van hepatitis B te voorkomen? We nemen de belangrijkste punten met je door. Meer weten over ons toezicht op infectieziektenbestrijding en infectiepreventie? Kijk op https://lnkd.in/gHcWMzGX.

Deze week heeft de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd 4 nieuwe vacatures. De zomervakantie is altijd een mooi moment om te reflecteren op je werk en wellicht na te denken over een volgende stap in je carrière. Lees de volledige vacature omschrijving op werkenvoornederland.nl/igj #vacatures #IGJ #zomervakantie

Deze week zijn er 3 nieuwe vacatures bij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd! Lees de volledige omschrijving van deze interessante vacatures op werkenvoornederland.nl/igj ✔ Senior inspecteur medische software ✔ Senior communicatieadviseur ✔ Data-Engineer #vacatures #IGJ #nieuweuitdaging

De gevolgen van een suïcide zijn altijd groot. Familie, vrienden, naasten én zorgverleners ervaren verdriet en onmacht. Daarom vinden we het belangrijk om mee te werken aan het verminderen van het aantal suïcides in Nederland. Het stimuleren van het suïcidepreventiebeleid bij ggz-instellingen kan helpen. We spraken met 12 grote ggz-instellingen over hun suïcidepreventiebeleid. Daarbij zagen we inzet, verantwoordelijkheidsgevoel en de ambitie om bij te dragen aan vermindering van het aantal suïcides. Deze instellingen gaan de komende jaren de zorg voor suïcidale patiënten en hun naasten verbeteren. Zij letten daarbij op de volgende punten: 👉 Scholing van medewerkers en controle op deelname 👉 Scholing van medewerkers die werken met hoog-risico doelgroepen 👉 Aanwezigheid van een actueel veiligheidsplan of signaleringsplan 👉 Ontwikkelen van meer behandelingsmogelijkheden bij (chronische) suïcidaliteit 👉 Duidelijk vastleggen van gegevens over suïcidaliteit in Elektronisch Patiënten Dossier 👉 Naasten (nog) beter betrekken bij de behandeling van een suïcidale patiënt 👉 Naasten of nabestaanden (nog) beter betrekken bij de evaluatie na een suïcide of suïcidepoging Hier lees je wat er nog meer uit de gesprekken is gekomen: https://lnkd.in/ephn5x7g.

Vrouwen die meedoen aan bevolkingsonderzoek naar borstkanker, zijn over het algemeen tevreden. Ze krijgen meestal goede uitleg, de bevlogen screeningsmedewerkers zijn vriendelijk en voorzichtig. De uitvoering van het onderzoek is van voldoende kwaliteit. Maar de organisatie staat wel onder druk. De kwaliteit van de uitvoering van het bevolkingsonderzoek borstkanker kan daardoor op termijn minder worden. Onze inspecteurs spraken met medewerkers in de landelijke organisatie die het onderzoek uitvoert (Bevolkingsonderzoek Nederland). Ook bezochten we 10 onderzoekscentra en keken we mee tijdens 65 onderzoeken. Daarbij spraken de inspecteurs met 37 cliënten. Lees hier de resultaten: https://lnkd.in/e7nBFp9R

Wist jij dat een huisregel als ‘gedoucht aan tafel zitten voor het ontbijt’ onder de Wet zorg en dwang (Wzd) of de Wet verplichte ggz (Wvggz) kan vallen? Vaak worden er binnen zorginstellingen regels en afspraken gemaakt vanuit goede bedoelingen. Toch kan je met zo een regel iemands mogelijkheden beperken om te doen of laten wat diegene wil. Ook zien we dat in sommige situaties een hele groep onnodig wordt beperkt, door een maatregel die voor één cliënt van toepassing is. Denk daarbij aan een afgesloten keuken of voordeur.   Het uitgangspunt is altijd: géén dwang in de zorg, tenzij het echt niet anders kan. Vaak zijn er oplossingen te vinden, zonder dat je cliënten hoeft te beperken in hun vrijheid. Toch zijn er ook veel dilemma’s, en soms is onvrijwillige zorg wel nodig. Bijvoorbeeld voor de veiligheid van cliënten.   Heb je in jouw werk te maken met gedwongen zorg (volgens de Wzd en de Wvggz)? Deel jouw dilemma’s met ons door een reactie op deze post. Of door te mailen naar dwangindezorg@igj.nl

Een verhuizing of het maken van huisregels. Cliënten in zorginstellingen hebben recht mee te praten en te beslissen bij deze belangrijke onderwerpen. Kleine en middelgrote zorgaanbieders in de gehandicaptenzorg doen hun best om cliënten en hun naasten te betrekken bij beslissingen. Vaak gebeurt dit zonder dat ze weten wat de wettelijke regels zijn.   Wij onderzochten of cliënten voldoende medezeggenschap hebben volgens de Wet medezeggenschap cliënten zorginstellingen 2018 (Wmcz2018). In deze wet staat dat cliënten het recht hebben op medezeggenschap bij beslissingen die voor hen belangrijk zijn. Een instelling in de gehandicaptenzorg met meer dan 10 zorgverleners moet een cliëntenraad hebben met advies- en instemmingsrecht. Zorginstellingen waar cliënten wonen moeten er ook voor zorgen dat de cliënten die niet in een cliëntenraad zitten mee kunnen praten over onderwerpen die hen raken. We bekeken het niveau van medezeggenschap tussen 2022 en 2024 bij 29 kleine en middelgrote woonvoorzieningen in de gehandicaptenzorg. Dit zijn woonvoorzieningen met tussen de 10 en 50 zorgverleners. De inspectie vroeg in haar onderzoek wat goed werkt bij het organiseren van medezeggenschap van cliënten en hun naasten. Lees de resultaten hieronder. ⤵ Benieuwd wat er nog meer blijkt uit dit toezicht? Bekijk dan de hele publicatie op: https://lnkd.in/gqU985TF

‘Géén dwang in de zorg, tenzij het echt niet anders kan. Dat is altijd het uitgangspunt’, vertelt inspecteur Jon. De Wet verplichte ggz (Wvggz) is 4 jaar geleden ingegaan. In deze wet staat hoe zorgaanbieders met dwang in de zorg om moeten gaan. Wij controleren of zorgaanbieders terughoudend en zorgvuldig omgaan met het toepassen van verplichte en onvrijwillige zorg en zich houden aan de wetten die hierover gaan. We willen graag dat zorgverleners samen met de cliënt en andere betrokkenen blijven zoeken naar manieren om zorg op vrijwillige basis te bieden. Is dwang echt nodig? Dan moet dit zorgvuldig, persoonsgericht, veilig en kort zijn. En volgens de wet gebeuren. Dit zijn de kaders die de wet voorschrijft. Samen met mijn collega’s toetsen we deze kaders in de praktijk. Onlangs zijn wij op bezoek geweest bij GGNet. Deze instelling heeft een afdeling waar gedwongen zorg wordt geleverd: cliënten in psychiatrische crisis kunnen hier tegen hun wil opgenomen worden en stabiliseren. Dit was een zogenaamd pilotbezoek. In het Oosten aangekomen, wat toch een lange reis is met het openbaar vervoer als je, zoals ik, vanuit het Zuiden des lands komt, werden we hartelijk welkom geheten bij de instelling. We hadden hen vooraf een bezoekprogramma toegestuurd. Dit programma was zo samengesteld dat we een breed spectrum aan medewerkers konden spreken. Zo spraken we de managers van de afdelingen, de geneesheer-directeur, de voorzitter van de cliëntenraad en een verpleegkundige en psychiater van de afdeling. Een belangrijk onderdeel van het programma was het gesprek met twee cliënten die gedwongen zorg ondergaan. Het bleek een bijzondere ervaring om deze man en vrouw te spreken tijdens een ingewikkelde fase in hun leven. Ze waren opgenomen op de crisisafdeling en ondergingen gedwongen zorg, zoals opname tegen hun wil en medicatietoediening. De cliënten waren bereid om de vragen die wij hadden te beantwoorden. En hadden ook nog tips over hoe de gedwongen zorg volgens hen nog beter vormgegeven zou kunnen worden. Zo kwam in het gesprek de hoeveelheid formulieren naar voren die gebruikt wordt bij de toepassing van gedwongen zorg: het eigen plan van aanpak, de zorgkaart, een zelfbindingsverklaring. Allemaal belangrijke onderdelen om de rechtspositie van de cliënten te waarborgen, maar in de praktijk voor cliënten vaak onoverzichtelijk, onduidelijk en veel. In deze formulieren kunnen zij hun eigen wensen aangeven wat betreft -de vormen van- behandeling die zij wensen. Cliënten zijn hier door de omstandigheden niet altijd goed toe in staat of van op de hoogte. Tijdens de rondleiding op de afdeling vertelde een trotse verpleegkundige dat er al 3 jaar niet meer gesepareerd was op hun afdeling. Hoe ze dat doen: nabijheid, observeren, risicotaxatie, anticiperen. En de separeerruimtes waarin eerder cliënten werden afgezonderd? Die worden nu gebruikt als opslagruimte voor kantoorartikelen.

Komt de veiligheid van de patiënt of die van anderen (zoals door agressief gedrag) in het gedrang? Dan kunnen ziekenhuizen vrijheidsbeperkende interventies (VBI) inzetten. De uitvoering van (zware) vrijheidsbeperkende interventies kan voor een patiënt gezondheidsrisico’s met zich meebrengen en psychische en/of fysieke schade veroorzaken. Daarom moeten ziekenhuizen het inzetten van vrijheidsbeperkende interventies tot een minimum beperken. Ziekenhuizen en particuliere klinieken leggen verantwoording af over de geleverde zorg om de kwaliteit te kunnen waarborgen. Daarom stellen we elk jaar samen met het zorgveld een aantal verbeterdoelen op. Dit doen wij naar aanleiding van analyse van de risico’s bij ziekenhuizen en particuliere klinieken. Elk jaar vragen wij om die reden informatie op over verschillende verbeterdoelen bij ziekenhuizen en grotere particuliere klinieken. Zorgprofessionals kiezen zelf hoe zij invulling geven aan die verbeterdoelen. Hieruit komen mooie voorbeelden, die wij graag delen. Vandaag uitgelicht: vrijheidsbeperkende interventies. 

Zorgverleners in de wijkverpleging zijn verplicht om bepaalde gebeurtenissen te melden. Dankzij meldingen over (bijna) incidenten kunnen zorgaanbieders leren van wat er mis is gegaan. Zo verkleinen zij de kans dat dit nog een keer gebeurt. Meldingen over incidenten zijn ook voor ons toezicht een belangrijke bron van informatie. Weet jij wat je waar moet melden? Check hier jouw kennis over melden in de wijkverpleging ⤵